Mijn naam is Christine, en ik ben geboren in een groot gezin met 3 broers en 1 zusje. Mijn vader is overleden toen ik in de 2^e klas zat. Mijn moeder was toen werkloos. Na de dood van mijn lieve vader, verslechterde onze thuissituatie omdat we moesten gaan werken om een dagelijkse maaltijd te krijgen. Mijn moeder werd vervolgens ziek, en zij kon niks meer doen. Dus werkte mijn oudere broer en ik om aan eten te komen. 

Toen ik in de 6^e klas zat, besloot mijn oom om me naar zijn huis mee te nemen zodat ik daar kon studeren. Ik dacht mijn leven hierdoor beter zou worden, maar dat bleek niet het geval. Na de 8^e klas besloot ik daarom om weer terug naar huis te gaan. Toen de resultaten van de 8^e klas bekend werden gemaakt, verloor ik al mijn hoop met betrekking tot mijn studie omdat mijn moeder erg ziek was en er niemand was om ons te ondersteunen na de dood van mijn vader. Daarom wil ik Jamaa graag bedanken voor de steun die ze me gaven. Ik werd door een aantal mensen verkracht en ik wist niet wat ik moest doen. Ik raakte in paniek omdat er niemand was die me kon helpen. Toen ontmoette ik Zuster Pauline, en zij adviseerde me en vertelde me dat mijn leven niet over was. 

Ik ben begonnen aan de middelbare school. Ik werd ondersteund door het Jamaa Homa nadat ik ben bevallen van mijn dochtertje, en ik ben daar ontzettend dankbaar voor. In 2017 heb ik de middelbare school afgerond. Het Jamaa Home heeft mij bij alles ondersteund en zorgde ervoor dat ik mijn schoolboeken kreeg. Na het afronden van de middelbare school ben ik begonnen met een opleiding tot beautyspecialist, en daarvoor ben ik God ontzettend dankbaar. 

Bij ons thuis ben ik de eerste is gaan doorstuderen. Mijn twee broers hebben de middelbare school afgemaakt, maar zij hebben geen vervolgopleiding gedaan omdat niemand dit voor hen kon ondersteunen. Ik vind het geweldig dat Jamaa dit wel voor mij heeft kunnen doen en ik ben erg trots op hen. Mijn moeders gezondheid is nog altijd niet goed en ze kan niet eens even naar buiten gaan. Ze heeft vooral in koudere perioden ontzettend veel pijn in haar hele lichaam. Ik ben degene die de zorg voor mijn moeder op zich zal nemen nadat ik mijn opleiding heb afgerond en een baan heb gevonden. 

Mijn dochtertje heet Flevious. Ze is zes jaar oud en volgend jaar gaat ze naar groep 1. Ik waardeer het enorm dat het Jamaa home mijn kind ondersteunt en ik ben daar erg dankbaar voor. Ze is erg slim en ik ben een ontzettend trotse moeder. Ze is gezond en ze is een goed kind. 

Als ik klaar ben met mijn opleiding, vraag ik God om mij te helpen bij het starten van een bedrijfje. Hopelijk heb ik dan een familie en kan ik andere die in nood zijn helpen. Daarnaast hoop ik een school voor cosmetica te kunnen beginnen.

Op dit moment gaat het goed met mij en daar ben ik blij mee. Ik heb veel dingen geleerd sinds ik met mijn vervolgopleiding ben begonnen. Ik heb een diploma als kapster gehaald en ik nu ben ik bezig met beauty. Ik ben God en allen die mij hebben geholpen ontzettend dankbaar. Ook ben ik de zusters dankbaar voor hun steun en de liefde die ze mij gaven toen ik dat hard nodig had. 

Ik ben zeker een ander persoon, en mijn dromen zijn uitgekomen. God zegene zuster Jacinta omdat zij als een moeder voor mij is, en God zegene al de donateurs die ons helpen. 

Ook ben ik dankbaar voor mijn familie en vrienden. Mijn moeder zorgt goed voor mijn dochtertje als ik naar school ga. Ik heb twee goede vriendinnen, en met hen heb ik het erg leuk en we steunen elkaar. We gaan vaak samen naar de kerk, geven elkaar advies en ik dank God dat zij in mijn leven zijn. 

In de weekenden heb ik tijd voor mijn hobby’s, want doordeweeks moet ik elke dag naar school. Ik houd er dan van om boeken te lezen en voetbal te spelen. 

Ik hoop mijn studie te kunnen voortzetten met de hulp van Jamaa en in de toekomst hoop ik een organisatie op te kunnen richten die hulpbehoevende meisjes helpt. Ik waardeer het Jamaa Home enorm en ik ben ontzettend dankbaar voor dat ze mij sinds 2014 helpen. Ik bid dat ze nog lang met het ondersteunen van dergelijke programma’s kunnen doorgaan. 

Mijn naam is Susan en ik ben 26 jaar oud. We zijn opgegroeid in een vijandige omgeving, omdat mijn vader vaak naar de drank greep en daardoor zijn rol als vader en als hoofd van de familie niet goed kon vervullen en daardoor bovendien erg gewelddadig was. Dit heeft ertoe geleid dat ons gezin is opgesplitst, en mijn moeder heeft de zorg voor ons op zich genomen. 

Of er eten bij ons op tafel stond was overgelaten aan Gods genade, omdat mijn moeder alleen kon werken in haar vrije tijd. Soms had ze het geluk dat ze even werk had, en soms had ze pech. Voor mijn oudste broer en zus was er geen mogelijkheid om verder te studeren nadat zij hun lagere school hadden afgerond omdat daarvoor geen geld was. Ze zijn op zoek gegaan naar werk ondanks dat ze nog altijd minderjarig waren, en daarom hielpen ze mijn moeder om in onze basisbehoeften te voorzien. Ook ik ben in mijn derde klas van de middelbare school moeten stoppen omdat er geen geld meer was om de school te betalen. 

Nadat ik stopte met school in 2009, werd mijn leven zwaar en stressvol en dit was ook de periode waarin ik zwanger raakte. Het werd nog hectischer voor me toen ik me bedacht hoe ik mijn leven overhoop had gegooid en omdat degene die daarvoor verantwoordelijk was ontkende dat ik door hem zwanger was geraakt. 

Adoptie was voor mij geen optie en daarom besloot ik het kindje te behouden, hopende dat God hiermee een bepaald doel voor ogen had gehad en dat hij mij zou redden, hetgeen hij ook heeft gedaan. Via een vriend raakte ik geïnformeerd over het Jamaa home, en zei me dat een door God opgerichte instelling voor jonge meisjes die in dezelfde situatie verkeerde beter voor mij zou zijn. Hij heeft mij geholpen en me naar het Jamaa home gebracht. 

Bij het Jamaa home werd ik hartelijk ontvangen en ik voelde me er onmiddellijk thuis. De verantwoordelijke zuster, mijn nieuwe moeder, de andere zusters en de meisjes die zich in dezelfde situatie bevonden waren allemaal erg aardig. Ik ging ook naar counseling, omdat ik geestelijk niet helemaal stabiel meer was en mijn zelfbeeld erg laag was. Dit heeft ervoor gezorgd dat mijn levensperceptie is veranderd en dat ik – ondanks dat ik veel had meegemaakt – nog altijd de kans had om mijn leven weer op te pakken en om verder te gaan. 

Eerlijk gezegd denk ik dat het Jamaa home mij heeft gered. Alles wat ik vanaf dat moment bereikt heb is dankzij het Jamaa Home. Ik heb het Jamaa home verlaten als een ander mens, zowel moreel als geestelijk en met het meest mooie geschenk dat ik ooit heb kunnen krijgen: mijn dochtertje Karen, die is geboren in mei 2010. Ze is nu 9 jaar oud en zit in de derde klas. Ik hoop dat God ervoor zal zorgen dat zij haar studie kan afmaken en haar studie op het hoogst mogelijke niveau kan voortzetten zodat ze een krachtige vrouw kan worden in de maatschappij en in de wereld. Ik doe mijn uiterste best om haar op een manier zoals God dit goeddunkt op te voeden door haar naar de kerk te brengen en ervoor te zorgen dat ze naar Zondagsschool gaat. Daarnaast help ik haar om de Bijbelverzen uit haar hoofd te leren. 

Dankzij Jamaa ben ik weer teruggegaan naar school en heb ik mijn middelbare school af kunnen maken. Daarna ben ik begonnen aan een vervolgopleiding, en zit ik momenteel in mijn laatste jaar om mijn diploma op het gebied van voeding en bakken te behalen.  

Mijn hobby’s zijn koken, het leren van nieuwe dingen, zwemmen, reizen en het bezoeken van minderbedeelden zoals zieken, ouderen en weeskinderen. Hier heb ik door het vele koken minder tijd, maar als het me lukt bezoek ik graag de kinder- en bejaardentehuizen. Daarnaast heb ik een goede band met mijn moeder en broers en zussen, en zij steunen mij bij alles wat ik doe. Ze zijn mijn beste vrienden. Ook op mijn opleiding heb ik goede vrienden, waarmee ik veel tijd doorbreng. We studeren, discussiëren en werken samen: want twee weten meer dan één en hierdoor wordt het gemakkelijk om te begrijpen wat we moeten leren. 

Het gaat op dit moment goed en ik ben God dankbaar voor het Jamaa home, dat ervoor zorgt dat mijn dochter en ik naar school kunnen gaan, ervoor zorgt dat wij een dak boven ons hoofd hebben en ervoor zorgt dat we de maandelijkse toeslagen kunnen betalen. Ik hoop dat in de toekomst de donaties aan het Jamaa niet zullen stoppen en dat zij meisjes zoals ik kunnen blijven helpen. 

In de toekomst zou ik graag een bakkerij willen beginnen. Het is in Kenia lastig om een baan te vinden, en hierdoor zou ik ook aan andere werk kunnen bieden en zo voor mijn dochtertje kunnen blijven zorgen. 

Het is altijd mijn droom geweest om andere te helpen, en ik kan dit bereiken door het creëren van werkgelegenheid, met name voor jongeren. Ook hoop ik dat ik op een bepaald moment voor mijn moeder kan zorgen, die nog altijd worstelt in een leven vol armoede. Mijn droom is om een eigen huis te hebben, om onafhankelijk te zijn en een nuttige vrouw in de samenleving. Ik heb er vertrouwen in dat dit gaat lukken door hard te werken, te vertrouwen op God, te volharden in het gebed en door geduldig te zijn. 

Als laatste wil ik graag mijn dank en waardering uitspreken voor het Jamaa home en voor alle sponsors voor het geweldige werk dat zij verrichten en de hulp die zij aan mij en de andere Jamaa meisjes bieden. Jullie spelen een grote rol in ons leven en alleen God kan jullie bedanken voor jullie daden. Namens alle Jamaa meisjes: ontzettend bedankt! Ook ben ik ontzettend dankbaar voor zuster Jacinta, onze moeder, die ontzettend aardig en liefdevol is. Ze kan goed luisteren en geeft goed advies aan ons op een fijne manier. Moge jullie allemaal gezegend zijn voor jullie goede en nobele werk.

Mijn naam is Cynthia. Ik ben geboren in Koche Rangwe in een gezin van vier. Alles ging goed tot dat mijn vader overleed. Na zijn dood kwamen we in armoede te verkeren omdat mijn vader de kostwinnaar van het gezin was. 

De armoede waarin wij leefde, maakte dat mijn ooms ons land innamen en dat mijn zusjes op jonge leeftijd al moesten trouwen. Mijn broer en ik slaagde erin om te ontsnappen. Ik was toen nog maar zes jaar oud. We zijn toen naar Nairobi gegaan, waar mijn broer een baan kon krijgen en hij zorgde ervoor dat ik naar school kon gaan. Het leven was lastig, want het lukte niet altijd om naar school te gaan en soms was er ook geen eten. 

Ik ben opgegroeid met het gevoel dat ik een last was voor anderen omdat ik altijd bij mijn broer of buren heb gewoond. God hielp mijn broer die mij hielp om mijn schoolgeld te betalen en andere mensen die mij voorzagen van enkele basisbehoeften, zoals kleding, eten en soms zelfs schoolgeld. 

Het lukt mij om mijn diploma te halen op de basisschool te behalen met goede cijfers, en ik kon daarom naar de middelbare school. Daar ben ik slechts drie weken geweest, omdat er daarna niet voldoende geld meer was om mijn schoolgeld te betalen. Mijn broer trouwde toen en mijn leven werd moeilijker. 

Gedurende de vakantie in december 2013 raakte ik via vrienden van mij in contract met een jongen, die mijn vriendje werd en mij voorzag van de spullen die ik nodig had voor school. Toen ik terugkwam op school, realiseerde de docenten zich dat ik zwanger was. Ik werd verhoord en van school gestuurd. Toen ik dit aan mijn broer vertelde, rende hij van me weg en verhuisde hij naar zijn nieuwe familie en zei me dat ik hem teleurgesteld had. Omdat ik geen andere keuze had, trok ik in bij mijn buren. Het voelde alsof mijn leven gedoemd was om te mislukken en ik wilde mijn leven beëindigen door zelfmoord te plegen.  

Op een dag vertelde mijn buurman me over een plek waar ik hulp zou kunnen krijgen en hij bracht me naar het Jamaa Home. Ik was erg blij omdat ik daar werd geaccepteerd en ik onderdak had, eten en andere meisjes om alles mee te delen. We zaten allemaal in hetzelfde schuitje en ik was op dat moment zes maanden zwanger. In het Jamaa Home hebben ze voor me gezorgd en ze vertelde me dat het leven goed zou komen na de bevalling. Ik kon naar prenatale klinieken gaan, er werd kleding aan me gegeven, onderdak, voedsel: alles wat ik nodig had. 

In september 2014 beviel ik van mijn zoontje John. Samen met John bleef ik nog vier maanden in het Jamaa Home, tot dat mijn neefjes en nichtjes me kwamen halen en ik naar huis ben gegaan. Thuis kwam ik erachter dat de overheid het geschil over ons land had opgelost, en het terug aan mijn moeder had gegeven en het dus weer van ons was. 

Na enkele maanden belde zuster Jacinta me en werd ik naar school gebracht om mijn middelbare school af te ronden. Mijn zoontje bleef toen bij mijn moeder. Na het afronden van de middelbare school ben ik in 2017 begonnen met een vervolgopleiding. Jamaa maakte dit mogelijk en gaf financiële steun voor mijn zoontje. Ik studeer Early Childhood Development. 

Het gaat nu goed met mij en ik hoop op een goede toekomst dankzij uw hulp, mijn sponsors via Jamaa en de liefdevolle zuster Jacinta. Ik ben dankbaar voor de geweldige dingen die u mij heeft gegeven. Vriendelijkheid, geduld, barmhartigheid, nederigheid en liefde is wat ik voel en zal ik delen met iedereen. 

Ik hoop dat God u blijft voorzien van een goede gezondheid en een fijn leven. Ook bid ik voor jullie om met hetzelfde goede hart door te gaan met het steunen van zwangere meisjes die dakloos zijn om ervoor te zorgen dat zij een goede verzorging krijgen. Ook bid ik voor een lang leven van onze zusters, zodat zij door kunnen gaan met hun nobele missie. 

In mijn vrije tijd lees ik graag boeken en neem ik mijn zoontje mee naar voetbal, want dat is wat hij het liefste doet. 

Mijn naam is Benedette. Ik ben op 15 december 2010 bij het Jamaa Home binnengekomen toen ik zwanger was geworden. Ik werd naar het Jamaa Home verwezen door vrienden, die bij mij in de buurt in de Mathare slums wonen. Ik was wanhopig en raakte de hoop in het leven kwijt, en was gestopt met school vanaf de tweede klas. Ik was ontzettend blij dat ik werd toegelaten in het Jamaa Home. Ik was op dat moment 17 jaar oud. Op 30 mei 2011 beviel ik van een jongetje en ik bleef vervolgens nog 5,5 maand in het Jamaa Home. Ze hebben me veel gesteund en me veel dingen geleerd.

Ik ben opgegroeid in een familie met twaalf kinderen: wij zijn zelf met acht, en daarnaast nog vier neefjes en nichtjes die door mijn ouders zijn opgevoed. Mijn vader werkte als een zondagsschooldocent op St. Theresa Eastleigh en mijn moeder was huisvrouw. Nu zijn ze ouder en zitten ze thuis.

Nadat ik wegging uit Jamaa, heb ik mijn middelbare school afgemaakt en heb ik een vervolgopleiding gedaan, waarbij ik mijn diploma ECDE (Early Child Development Eduaction) heb behaald. Ik heb nu een baan, maar geen vast contract. Mijn droom is om mijzelf verder te ontwikkelen en een vervolgopleiding te behalen. Daarmee hoop ik een baan te vinden die goed betaald, zodat ik voor mijn kind en ouders kan zorgen.

Ik ben ontzettend dankbaar voor hetgeen Jamaa en de sponsors voor mij hebben gedaan.

Josephine

Volgens de Masai cultuur behoort een meisje niet naar school te gaan. Mijn oudere stiefbroer wilde daarom niet dat wij naar school gingen, maar mijn moeder vocht met al haar kracht om ons de mogelijkheid te bieden naar school te gaan. En dus ging ik naar school. Dit ging niet altijd even makkelijk omdat er soms niet genoeg geld was om het schoolgeld te betalen en dan moest ik thuisblijven. Maar mijn moeder bleef altijd haar best doen, zodat ik uiteindelijk wel weer terug kon. Mijn zusje had helaas niet de mogelijkheid om naar school te gaan omdat daarvoor niet genoeg geld was, en daarom besloot mijn stiefbroer haar uit te ruilen als bruidsschat en zij trouwde dus al op jonge leeftijd.

Mijn moeder is vervolgens naar de politiechef gegaan om dit aan te geven, en deze heeft haar vervolgens geholpen en ervoor gezorgd dat mijn zusje naar school kon gaan. Ik was nog erg jong en kon niks doen, dus ik dank God dat hij bij ons was op het moment dat we hem het hardste nodig hadden. Mijn zusje zit nu in de vierde klas en is bijna klaar. Mijn broer zit in de achtste klas, mijn jongste zusje in de derde en de allerjongste op de crèche. 

Na het afronden van de basisschool ging ik naar de middelbare school. Ik heb daar gestudeerd tot aan de derde klas, en moest toen stoppen omdat ik zwanger werd. Ik bleef toen drie maanden thuis en dat is het moment waarop zuster Caroline mij belde om te vragen haar te ontmoeten bij de kerkbisdom van Ewuaso. Ik kende zuster Caroline van de middelbare school, waar zij de begeleiding en counseling sessies bijwoonde. Toen ik haar zag, vertelde ze mij dat ze me naar een veilige plek wilde brengen. Ik stemde daarmee in, ging terug naar huis en na drie dagen kwam ik terug. Ik was die dag zo blij, ondanks dat ik geen idee had waar ik naar toe zou gaan. Ik had genoeg van mijn stiefbroer, die mijn moeder pushte om mij te laten trouwen met een man die dezelfde leeftijd had als mijn vader. Ik dank God dat mijn moeder een sterke vrouw is, die haar hart volgt en altijd voor ons bid. Gedurende die tijd ging ze elke avond naar de kerk en bad ze tot in de ochtend.

Nadat ik zuster Caroline opnieuw zag na de drie dagen, bracht ze me naar het Jamaa Home. Daar werd ik welkom geheten door zuster Jacinta en de andere meisjes. In het Jamaa Home was ik gelukkig en had ik het goed. Ze voorzagen mij van alles: onderdak, eten, zorg, liefde. Alles wat ik op dat moment nodig had, en zelfs dingen die mijn moeder zich nooit had kunnen veroorloven. 

Na 9 maanden beviel ik van een engel: een meisje en ik noemde haar Faith om het het lot is geweest dat ervoor heeft gezorgd dat ik daar was. Ik heb altijd in God geloofd, in tijden van geluk en in tijden van verdriet en hij was er altijd voor mij. Drie maanden na de bevalling en toen mijn baby negen maanden oud was zorgde Jamaa ervoor dat ik weer verder kon gaan met school. Dit ging erg soepel, omdat ik dankzij Jamaa het schoolgeld kon betalen. Dit verlichtte het leed van mijn moeder, omdat zij niet langer in mijn behoeften hoefde te voorzien, en er daarom meer naar mijn broertjes en zusjes kon gaan. 

Ik rondde de middelbare school af in 2015 met een gemiddeld cijfer van C+. Toen ik mijn cijferlijst kreeg, ben ik naar het Jamaa Home gegaan waar ik was uitgenodigd door een van de zusters. De zusters waren zou enthousiast over mijn prestaties op de middelbare school, dat zij mij bleven sponsoren gedurende mijn vervolgopleiding. Ik zit nu in mijn derde jaar van mijn bachelor Human Resources Management aan de Zetech Universiteit, en zij hebben me voorzien van alles wat ik nodig heb. 

Mijn kleine meisje gaat nu ook naar school. Ze doet het goed en ik bid dat God haar zal beschermen omdat zij mijn leven zin geeft. Mijn leven is erg veranderd en ik ben blij en weet dat ik mijn dromen zal waarmaken. Eigenlijk is mijn droom om mijn familie te helpen, en hen in nood en om te vechten voor vrouwenrechten in het gehele land. 

Ik ben ook blij omdat ik vele vrienden heb, met wie we verhalen kunnen delen en elkaar kunnen adviseren over levenservaringen. Tijdens de vakantie breng ik mijn tijd graag door met de jonge meisjes uit ons dorp en geef ik hen advies. Ik houd van hen omdat ze altijd tijd hebben om naar mij te luisteren. Ik voel me erg gesteund en ik bid naar God dat hij zal helpen om hun dromen op een dag uit te laten komen. Ik ben enorm geholpen door het Jamaa Home. Ik zou niet weten waar ik met mijn leven zou zijn zonder het Jamaa Home. Ik bid naar God dat hij de meisjes die zich in dezelfde situatie als mij bevinden zal helpen. 

Graag wil ik Jamaa en alle sponsors die hebben geholpen en nog steeds helpen om mijn dromen waar te maken bedanken. God zegene u en ik dank God voor waar ik nu ben.

Vriendelijke groet,

Josephine