Mijn naam is Benedette. Ik ben op 15 december 2010 bij het Jamaa Home binnengekomen
toen ik zwanger was geworden. Ik werd naar het Jamaa Home verwezen door
vrienden, die bij mij in de buurt in de Mathare slums wonen. Ik was wanhopig en
raakte de hoop in het leven kwijt, en was gestopt met school vanaf de tweede
klas. Ik was ontzettend blij dat ik werd toegelaten in het Jamaa Home. Ik was
op dat moment 17 jaar oud. Op 30 mei 2011 beviel ik van een jongetje en ik
bleef vervolgens nog 5,5 maand in het Jamaa Home. Ze hebben me veel gesteund en
me veel dingen geleerd.
Ik ben opgegroeid in een
familie met twaalf kinderen: wij zijn zelf met acht, en daarnaast nog vier
neefjes en nichtjes die door mijn ouders zijn opgevoed. Mijn vader werkte als
een zondagsschooldocent op St. Theresa Eastleigh en mijn moeder was huisvrouw.
Nu zijn ze ouder en zitten ze thuis.
Nadat ik wegging uit Jamaa, heb ik mijn middelbare school afgemaakt en heb ik een vervolgopleiding gedaan, waarbij ik mijn diploma ECDE (Early Child Development Eduaction) heb behaald. Ik heb nu een baan, maar geen vast contract. Mijn droom is om mijzelf verder te ontwikkelen en een vervolgopleiding te behalen. Daarmee hoop ik een baan te vinden die goed betaald, zodat ik voor mijn kind en ouders kan zorgen.
Ik ben ontzettend dankbaar voor hetgeen Jamaa en de sponsors voor mij hebben gedaan.
Volgens de Masai cultuur behoort een meisje niet naar school te gaan. Mijn oudere stiefbroer wilde daarom niet dat wij naar school gingen, maar mijn moeder vocht met al haar kracht om ons de mogelijkheid te bieden naar school te gaan. En dus ging ik naar school. Dit ging niet altijd even makkelijk omdat er soms niet genoeg geld was om het schoolgeld te betalen en dan moest ik thuisblijven. Maar mijn moeder bleef altijd haar best doen, zodat ik uiteindelijk wel weer terug kon. Mijn zusje had helaas niet de mogelijkheid om naar school te gaan omdat daarvoor niet genoeg geld was, en daarom besloot mijn stiefbroer haar uit te ruilen als bruidsschat en zij trouwde dus al op jonge leeftijd.
Mijn moeder is vervolgens naar de politiechef gegaan om dit aan te geven, en deze heeft haar vervolgens geholpen en ervoor gezorgd dat mijn zusje naar school kon gaan. Ik was nog erg jong en kon niks doen, dus ik dank God dat hij bij ons was op het moment dat we hem het hardste nodig hadden. Mijn zusje zit nu in de vierde klas en is bijna klaar. Mijn broer zit in de achtste klas, mijn jongste zusje in de derde en de allerjongste op de crèche.
Na het afronden van de basisschool ging ik naar de middelbare school. Ik heb daar gestudeerd tot aan de derde klas, en moest toen stoppen omdat ik zwanger werd. Ik bleef toen drie maanden thuis en dat is het moment waarop zuster Caroline mij belde om te vragen haar te ontmoeten bij de kerkbisdom van Ewuaso. Ik kende zuster Caroline van de middelbare school, waar zij de begeleiding en counseling sessies bijwoonde. Toen ik haar zag, vertelde ze mij dat ze me naar een veilige plek wilde brengen. Ik stemde daarmee in, ging terug naar huis en na drie dagen kwam ik terug. Ik was die dag zo blij, ondanks dat ik geen idee had waar ik naar toe zou gaan. Ik had genoeg van mijn stiefbroer, die mijn moeder pushte om mij te laten trouwen met een man die dezelfde leeftijd had als mijn vader. Ik dank God dat mijn moeder een sterke vrouw is, die haar hart volgt en altijd voor ons bid. Gedurende die tijd ging ze elke avond naar de kerk en bad ze tot in de ochtend.
Nadat ik zuster Caroline opnieuw zag na de drie dagen, bracht ze me naar het Jamaa Home. Daar werd ik welkom geheten door zuster Jacinta en de andere meisjes. In het Jamaa Home was ik gelukkig en had ik het goed. Ze voorzagen mij van alles: onderdak, eten, zorg, liefde. Alles wat ik op dat moment nodig had, en zelfs dingen die mijn moeder zich nooit had kunnen veroorloven.
Na 9 maanden beviel ik van een engel: een meisje en ik noemde haar Faith om het het lot is geweest dat ervoor heeft gezorgd dat ik daar was. Ik heb altijd in God geloofd, in tijden van geluk en in tijden van verdriet en hij was er altijd voor mij. Drie maanden na de bevalling en toen mijn baby negen maanden oud was zorgde Jamaa ervoor dat ik weer verder kon gaan met school. Dit ging erg soepel, omdat ik dankzij Jamaa het schoolgeld kon betalen. Dit verlichtte het leed van mijn moeder, omdat zij niet langer in mijn behoeften hoefde te voorzien, en er daarom meer naar mijn broertjes en zusjes kon gaan.
Ik rondde de middelbare school af in 2015 met een gemiddeld cijfer van C+. Toen ik mijn cijferlijst kreeg, ben ik naar het Jamaa Home gegaan waar ik was uitgenodigd door een van de zusters. De zusters waren zou enthousiast over mijn prestaties op de middelbare school, dat zij mij bleven sponsoren gedurende mijn vervolgopleiding. Ik zit nu in mijn derde jaar van mijn bachelor Human Resources Management aan de Zetech Universiteit, en zij hebben me voorzien van alles wat ik nodig heb.
Mijn kleine meisje gaat nu ook naar school. Ze doet het goed en ik bid dat God haar zal beschermen omdat zij mijn leven zin geeft. Mijn leven is erg veranderd en ik ben blij en weet dat ik mijn dromen zal waarmaken. Eigenlijk is mijn droom om mijn familie te helpen, en hen in nood en om te vechten voor vrouwenrechten in het gehele land.
Ik ben ook blij omdat ik vele vrienden heb, met wie we verhalen kunnen delen en elkaar kunnen adviseren over levenservaringen. Tijdens de vakantie breng ik mijn tijd graag door met de jonge meisjes uit ons dorp en geef ik hen advies. Ik houd van hen omdat ze altijd tijd hebben om naar mij te luisteren. Ik voel me erg gesteund en ik bid naar God dat hij zal helpen om hun dromen op een dag uit te laten komen. Ik ben enorm geholpen door het Jamaa Home. Ik zou niet weten waar ik met mijn leven zou zijn zonder het Jamaa Home. Ik bid naar God dat hij de meisjes die zich in dezelfde situatie als mij bevinden zal helpen.
Graag wil ik Jamaa en alle sponsors die hebben geholpen en nog steeds helpen om mijn dromen waar te maken bedanken. God zegene u en ik dank God voor waar ik nu ben.
Margaret is een meisje dat in de periode van 2000-2001 in het Jamaa Home is verbleven. Ze is naar huis gegaan nadat ze was bevallen van een jongetje, die nu in zijn laatste jaar zit van de middelbare school. Na de bevalling heeft Margaret een cursus tot kapster gevolgd, met het doel om haar eigen bedrijf te kunnen opstarten na het afronden daarvan.
En na het afronden van de cursus heeft zij inderdaad haar eigen bedrijf opgestart. Ze werd daarbij ondersteund bij de aanschaf van materiaal en het huren van een ruimte om haar werk te verrichten. Door haar harde werken was ze in staat om te zorgen voor haar zoontje en voor zichzelf, en was er geld om een huis te huren en om in hun levensonderhoud te voorzien.
Op 29 april j.l. heeft zich echter een voorval voorgedaan. Margaret werd vroeg wakker om zich klaar te maken voor haar werk in de kapsalon. Toen zij op locatie arriveerde, trof ze haar kapsalon met open deur en vernielde ramen en planken aan, en waren al haar producten verdwenen. Het bleek dat er de voorafgaande nacht was ingebroken, waarbij dieven alles – zoals bijvoorbeeld kapdrogers, föhns, handdoeken – hadden meegenomen.
Haar plan was om de kapsalon te veranderen in een beautysalon. Enerzijds het verkopen van producten, maar anderzijds ook klanten helpen op het gebied van beauty. Ze was hiermee al een eind op weg, omdat klanten reeds haar producten kochten.
Deze droom is helaas in deugen gevallen op het moment dat zij de lege kapsalon in de vroege morgen aantrof.
Toen ik met haar sprak, vertelde ze mij dat ze bereid was om opnieuw te beginnen. Opgeven zal haar niet helpen. Ze heeft nog altijd hoop, en wilt niet depressief zijn. Ze is alles aan het verzamelen wat ze heeft gespaard en wat haar is gegeven door Corrie en At om zodoende opnieuw te kunnen beginnen. Ze weet dat haar droom ooit zal gaan uitkomen.
In de tussentijd heeft ze het incident ook gemeld bij de autoriteiten, maar tot nu toe heeft dit niks opgeleverd. Velen mensen in Kenia zijn werkeloos en willen niet alle moeite doen, en stelen vervolgens van mensen die er hard voor werken. Dit is verdrietig. We hopen dat dit op een dag zal veranderen en dat deze mensen de mensen die hard werken en moeite doen zullen respecteren.
Via een zuster die op de hoogte was van mijn familiesituatie ben ik bij het Jamaa Home terecht gekomen. Ik ben nu twintig jaar oud en mijn baby is twee jaar.
Ik volg aan St. Paul een opleiding om lerares te kunnen worden op een basisschool. Het Jamaa Fonds helpt me hierbij met kinderbijslag. Op dit moment is het echter erg lastig omdat degene die mij hielp mijn schoolgeld te betalen onlangs is overleden. Mijn thuissituatie en achtergrond is omringd met uitdagingen omdat mijn vader is overleden en mijn moeder voor zeven kinderen moet zorgen en lijdt aan HIV/Aids. Ze heeft geen kracht om te werken en ze leeft op drugs. Ze is erg zwak en heeft ze heeft niet genoeg voedsel om haar energie te geven. We leven ons leven door te bedelen bij onze buren.
Mijn kindje, John Paul, is een vrolijke jongen die me hoop in het leven heeft gegeven. Ik wil mijn best doen om voor hem en voor mijn familie te zorgen, vooral omdat het niet goed gaat met mijn moeder en zij – gelet op haar toestand – niet veel kan doen. Mijn droom is een beter persoon in het leven te zijn en zo een goede lerares te kunnen worden die het leven van anderen kan veranderen en hen kan helpen een betere toekomst te bereiken door hen goed te onderwijzen nadat ik mijn opleiding heb behaald.
Mijn leven is op dit moment erg uitdagend en stressvol, vooral wanneer ik onze problemen thuis zie. Maar ik ben gemotiveerd om hard te blijven werken zodat ik mijn kindje een beter leven kan geven. Ook heb ik vrienden die mij hoop geven en mij steunen.
Een van mijn hobby’s is lezen. Ik vind dit leuk om te doen zodat ik ook beter word in mijn opleiding. Daarnaast breng ik mijn vrije tijd graag door met mijn moeder, zodat ik haar kan aanmoedigen om niet op te geven en voor zichzelf te zorgen.
Jamaa heeft me enorm geholpen en ik ben ontzettend dankbaar voor de mogelijkheid die ze mij hebben geboden om te gaan studeren en de hulp voor mijn kind. God zegene jullie en nogmaals bedankt: ik ben ontzettend dankbaar.
Ik ben Edinah en ik ben 24 jaar oud. Mijn moeder is overleden in oktober 1999 en ik was toen drie jaar oud. Vanaf dat moment heeft mijn oma de zorg over mij overgenomen. Zij was een alleenstaande moeder wiens man al in 1975 was overleden en heeft vanaf toen de zorg voor haar kinderen op zich genomen. Ze is boerin en verbouwt groente op een klein stukje land, en verkoopt dit om ons van eten te kunnen voorzien.
Mijn vader heeft ons verlaten op het moment dat mijn moeder overleed, en is toen getrouwd met een andere vrouw en mijn leven werd toen erg moeilijk. Mijn oma wilde dat wij naar school konden gaan, en dus verkocht ze het kleine stukje land dat we hadden om het schoolgeld te kunnen betalen. Later ben ik echter alsnog gestopt met naar school gaan vanwege het schoolgeld. Vanaf dat moment ben ik zeep, tandpasta en parfum gaan verkopen om aan eten te kunnen komen.
Ik was dertien toen ik zwanger werd. Ik wilde op dat moment zelfmoord plegen, maar dankzij de hulp van mijn oma – die heeft gezocht naar een plek waar ik tijdens mijn zwangerschap kon verblijven – kwam ik bij het Jamaa Home terecht. Bij het Jamaa Home werd er goed voor mij gezorgd en ben ik onder de hoede van zuster Jacinta bevallen. Vier maanden na mijn bevalling ben ik weer weggegaan uit het Jamaa Home.
Mijn studie
In januari 2012 ben ik naar de middelbare school in Taita Teveta County gegaan en in 2015 was ik klaar. Jamaa heeft voor mijn schoolgeld betaald met de hulp van sponsoring. In september 2016 ben ik begonnen aan Mount Kenya University en in mei 2018 heb ik met vlag en wimpel mijn diploma behaald in ‘Community Development en Social Work’. Ik heb het gehaald met een C (Keniaans examensysteem) en was daarmee de nummer 12 van de 230 studenten met 68,44 punten. Ik ben erg dankbaar voor de sponsoring die ik heb mogen ontvangen.
Mijn thuissituatie
Op dit moment werk ik niet. Het is me helaas nog niet gelukt om een vaste baan te krijgen. Mijn oma is erg ziek en dat vind ik verschrikkelijk. Zij is degene die bij mijn kindje blijft en de andere weeskinderen. Ik bid dat God me de kracht geeft om dit allemaal te doorstaan en haar helpt om beter te worden.
Mijn kind
Mijn kindje heet Charity, ze is inmiddels acht jaar oud en zit in klas 2 van de Mwamunga basisschool. Ze woont bij mijn oma in het dorp Sikujua.
Plannen & dromen
Mijn droom is om een vaste baan te krijgen zodat ik mijn familie uit de armoede kan helpen. Daarnaast hoop ik andere mensen in de samenleving te kunnen helpen een beter mens te kunnen worden of om een bedrijf te beginnen.
Hoe ziet mijn leven er tegenwoordig uit?
Op dit moment gaat het helaas niet geweldig. Ik heb geen vaste baan en daarom ben ik niet in staat om mijn zieke oma te helpen. Ik kan de ziekenhuiskosten niet betalen en kan niet betalen voor het schoolgeld van mijn kind. Maar ik heb er vertrouwen in dat alles goed gaat komen, maar helaas is er op dit moment een gebrek aan banen in Kenia en komen veel jonge mensen die net afgestudeerd zijn thuis te zitten.
Mijn hobby’s
Reizen;
Vrijwilligerswerk doen;
Romans lezen;
Luisteren naar katholieke- en gospelmuziek.
Hoe heeft Jamaa mij geholpen?
Graag wil ik Jamaa bedanken voor alles wat zij tot nu toe voor mij hebben gedaan. Jamaa heeft me de mogelijkheid gegeven om een opleiding te volgen, mij geholpen bij de bevalling van mijn dochter en mij weer hoop in het leven gegeven. God zegene U en al uw familieleden.
Mijn naam is Nancy en ik ben 25 jaar. Ik ben geboren in een gezin met vier kinderen: 2 jongens en 2 meisjes en ik ben de oudste. In 2009 is mijn vader overleden en vanaf dat moment bleven we achter met onze moeder. Met haar gezondheid gaat het helaas ook niet erg goed omdat ze lijdt aan hypertensie en daarnaast ook diabetes heeft. Op het moment dat mijn vader overleed, was mijn kindje Kelsy net twee maanden oud. Dit was een erg moeilijke periode, omdat ik uit een arm gezin kom en er niemand in mijn familie was die voor mij en mijn kind kon zorgen. Het voelde alsof de hele wereld zich tegen mij had gekeerd en ik voelde me erg wanhopig.
Een vriend van de familie maakte gebruik van de armoede waarin wij leefde, en hij verkrachtte me met het excuus dat hij me zou helpen om mijn schoolgeld te betalen. Dit is hoe mijn kindje Kelsy verwekt is. Vanaf dat moment werd mijn leven alleen maar erger en ik verloor de zin in het leven. Ik heb zelfs geprobeerd om zelfmoord te plegen, maar dit mislukte.
Toen ik zes maanden zwanger was, ging ik op zoek naar een baan als huishulp in Buruburu. Ik kwam toen langs het Jamaa Hospital Home en ik was benieuwd naar waar de term HOME voor stond. Daarom ging ik naar binnen bij het ziekenhuis en bij de entree vroeg ik aan de receptioniste of het mogelijk was om een sociaal werkster te spreken, en dit kon.
Zodoende raakte ik in gesprek met de sociaal werkster en ze gaf me onmiddellijk een warm welkom. Ik deelde mijn verhaal met haar en ze beloofde me dat ze me snel thuis zou komen opzoeken. Een paar weken later kwam ze al langs, en zag toen ook mijn moeder. Mijn vader was op dat moment al opgenomen in het ziekenhuis omdat hij een behandeling onderging voor zijn hernia.
Diezelfde dag nam de sociaal werkster mij mee en ging ik wonen in het Jamaa Hospital Home. Daar hebben ze voor mij gezorgd tot het moment waarop ik beviel van mijn dochter Kelsy. Na de geboorte ben ik terug naar huis gegaan, maar er werd mij beloofd dat ik – met de hulp van de sponsors – terug naar school zou kunnen gaan. Terug naar huis gaan was voor mij erg moeilijk, omdat het lastig was de huur en eten te kunnen betalen. Mijn vader was thuis namelijk de kostwinnaar, maar hij onderging op dat moment diverse operaties. Het duurde niet meer lang meer tot hij overleed. Na zijn begrafenis is alles wat mijn vader bezat ingenomen door zijn familie, inclusief ons land, en wij werden weggestuurd en hadden niks meer over.
Wij zijn toen teruggegaan naar Nairobi om daar een nieuwe start te maken. Maar door alles wat er was gebeurd, werd mijn moeder ziek en later werd geconstateerd dat zij een hypertensie had ontwikkeld. Ondanks alles wat er is gebeurd dank ik God, omdat hij me in 2010 de kans heeft gegeven om terug naar school te gaan, met de hulp van de zusters van Jamaa.
In de periode dat ik naar school ging, ondersteunden ze mij door mijn schoolgeld te betalen. Daarnaast gaven ze mij geld waarmee ik mijn kindje kon onderhouden, die op dat moment bij mijn moeder verbleef. Mijn middelbare school rondde ik af met het cijfer C+, wat voor mij een forse tegenslag was omdat ik daarmee niet naar de universiteit kon. Zodoende werd ik gedwongen om te zoeken naar een baan, zodat ik ervoor kon zorgen dat het schoolgeld, kleding en onderdak van mijn broers en zussen betaald werd.
In 2015 kreeg ik de kans om opnieuw naar school te gaan. Ik heb toen binnen 2 jaar een certificaat als medisch laborante behaald, dankzij de financiële ondersteuning van het Jamaa Home. Na het behalen van mijn certificaat, ben ik meteen verder gaan studeren en in december 2018 heb ik ook mijn diploma als medisch laborante mogen ontvangen.
Daarna belandde ik opnieuw in een moeilijke periode, omdat ik geen vaste baan kon vinden. Daarom was ik nu kleding van mensen, zodat ik met het geld dat ik daarmee verdien mijn moeder en broers en zussen kan onderhouden. Dit is wel lastig, omdat er niet altijd mensen zijn van wie de was gedaan moet worden en ik ook niet altijd betaald krijg. Maar ik ben Jamaa erg dankbaar omdat ik met de hulp van Jacinta geld krijg waarmee in de huur, voedsel en kinderbijslag kan betalen.
Nog altijd heb ik wensen en dromen. Ik wens dat ik een vaste baan kan vinden waarmee ik geld kan verdienen om mijn familie te onderhouden. Daarnaast wens ik dat ik in contact kan komen met andere jonge moeders, aan wie ik kan leren hoe ze voor zichzelf moeten zorgen om zo hopelijk te kunnen voorkomen dat hun leven ellendig wordt.
Mijn droom is dat ik verder kan studeren zodat ik mijn bachelor als medisch laborante kan behalen. Dit is voor mij op dit moment financieel helaas niet haalbaar. Daarnaast droom ik dat ik op een dag een stuk land kan kopen voor mijn familie, omdat we op dit moment geen plek hebben dat we ons thuis kunnen noemen.
Ten slotte wil ik God bedanken, die mijn leven een nieuwe kans heeft gegeven. Ook wil ik alle sponsors bedanken die mij nieuwe mogelijkheden hebben gegeven nadat ik de hoop in het leven had verloren. Ook wil ik het Jamaa Home bedanken voor alle steun die ze mij hebben gegeven. Als laatste wil ik mijn familie en vrienden bedanken, die mij altijd hebben aangemoedigd om niet de hoop in het leven te verliezen op momenten waarop ik het zwaar had. Ik bid voor alle sponsors en God zegene u en uw families. Mijn hart is vol met vreugde omdat er mensen bestaan zoals u.
Zuster Jacinta bezoekt de meisjes regelmatig om te zien hoe het met ze gaat. Dit schreef ze ons naar aanleiding van haar bezoeken in augustus.
Valentine
In 1996 werd Valentine bij haar oma thuis geboren als buitenechtelijk kind. Haar moeder trouwde toen Valentine wat ouder was, maar de stiefvader weigerde haar als kind te adopteren. Gelukkig kon Valentine bij haar oma terecht tot ze haar middelbare school afmaakte. Dat ging overigens niet gemakkelijk: er was weinig geld om de school te kunnen betalen. In 2016 begon Valentine aan een hogere opleiding in de richting Informatietechnologie. Na haar eerste semester werd ze zwanger en moest ze de school verlaten. In september pakt ze haar opleiding weer op.
Mary
Mary kreeg haar eerste kindje in 2017 in het tehuis in Embu. Ze zat toen in de derde klas van de middelbare school. Haar moeder is verstandelijk gehandicapt en kan daardoor niet voor Mary en haar kindje zorgen. En dat terwijl Mary dolgraag terug zou willen naar school. Gelukkig kan ze volgend jaar weer beginnen, en in de tussentijd volgt ze een kapsterscursus en zorgt ze voor haar kindje. Ze heeft huur nodig, kinderbijslag, reisgeld en geld om te kunnen eten. Het Kenya Fonds ondersteunt haar daarin zo veel mogelijk.
Margret
Margret is een ander meisje uit het tehuis in Embu. Ze was net begonnen met de middelbare school toen ze zwanger werd, en is daarom van school gegaan. Mary wil nu niet meer terug naar school, maar is in plaats daarvan begonnen aan een opleiding tot kapster. Ze is tevreden en is vastbesloten hard te gaan werken.
Susan
Susan volgt een opleiding Hospitality Management aan het Mahanaim Institute. Ze was een meisje van het Jamaa Home dat geen enkele vervolgopleiding had gedaan. Vorig jaar is ze begonnen aan deze opleiding en het gaat allemaal heel voorspoedig. Ze kan uitzien naar een voorspoediger toekomst. Haar dochter Caren is 10 jaar oud en zit al in de tweede klas. Ze is erg dankbaar voor de hulp die ze krijgt van het Kenya Fonds.
