Mijn naam is Susan en ik ben 26 jaar oud. We zijn opgegroeid in een vijandige omgeving, omdat mijn vader vaak naar de drank greep en daardoor zijn rol als vader en als hoofd van de familie niet goed kon vervullen en daardoor bovendien erg gewelddadig was. Dit heeft ertoe geleid dat ons gezin is opgesplitst, en mijn moeder heeft de zorg voor ons op zich genomen.
Of er eten bij ons op tafel stond was overgelaten aan Gods genade, omdat mijn moeder alleen kon werken in haar vrije tijd. Soms had ze het geluk dat ze even werk had, en soms had ze pech. Voor mijn oudste broer en zus was er geen mogelijkheid om verder te studeren nadat zij hun lagere school hadden afgerond omdat daarvoor geen geld was. Ze zijn op zoek gegaan naar werk ondanks dat ze nog altijd minderjarig waren, en daarom hielpen ze mijn moeder om in onze basisbehoeften te voorzien. Ook ik ben in mijn derde klas van de middelbare school moeten stoppen omdat er geen geld meer was om de school te betalen.
Nadat ik stopte met school in 2009, werd mijn leven zwaar en stressvol en dit was ook de periode waarin ik zwanger raakte. Het werd nog hectischer voor me toen ik me bedacht hoe ik mijn leven overhoop had gegooid en omdat degene die daarvoor verantwoordelijk was ontkende dat ik door hem zwanger was geraakt.
Adoptie was voor mij geen optie en daarom besloot ik het kindje te behouden, hopende dat God hiermee een bepaald doel voor ogen had gehad en dat hij mij zou redden, hetgeen hij ook heeft gedaan. Via een vriend raakte ik geïnformeerd over het Jamaa home, en zei me dat een door God opgerichte instelling voor jonge meisjes die in dezelfde situatie verkeerde beter voor mij zou zijn. Hij heeft mij geholpen en me naar het Jamaa home gebracht.
Bij het Jamaa home werd ik hartelijk ontvangen en ik voelde me er onmiddellijk thuis. De verantwoordelijke zuster, mijn nieuwe moeder, de andere zusters en de meisjes die zich in dezelfde situatie bevonden waren allemaal erg aardig. Ik ging ook naar counseling, omdat ik geestelijk niet helemaal stabiel meer was en mijn zelfbeeld erg laag was. Dit heeft ervoor gezorgd dat mijn levensperceptie is veranderd en dat ik – ondanks dat ik veel had meegemaakt – nog altijd de kans had om mijn leven weer op te pakken en om verder te gaan.
Eerlijk gezegd denk ik dat het Jamaa home mij heeft gered. Alles wat ik vanaf dat moment bereikt heb is dankzij het Jamaa Home. Ik heb het Jamaa home verlaten als een ander mens, zowel moreel als geestelijk en met het meest mooie geschenk dat ik ooit heb kunnen krijgen: mijn dochtertje Karen, die is geboren in mei 2010. Ze is nu 9 jaar oud en zit in de derde klas. Ik hoop dat God ervoor zal zorgen dat zij haar studie kan afmaken en haar studie op het hoogst mogelijke niveau kan voortzetten zodat ze een krachtige vrouw kan worden in de maatschappij en in de wereld. Ik doe mijn uiterste best om haar op een manier zoals God dit goeddunkt op te voeden door haar naar de kerk te brengen en ervoor te zorgen dat ze naar Zondagsschool gaat. Daarnaast help ik haar om de Bijbelverzen uit haar hoofd te leren.
Dankzij Jamaa ben ik weer teruggegaan naar school en heb ik mijn middelbare school af kunnen maken. Daarna ben ik begonnen aan een vervolgopleiding, en zit ik momenteel in mijn laatste jaar om mijn diploma op het gebied van voeding en bakken te behalen.
Mijn hobby’s zijn koken, het leren van nieuwe dingen, zwemmen, reizen en het bezoeken van minderbedeelden zoals zieken, ouderen en weeskinderen. Hier heb ik door het vele koken minder tijd, maar als het me lukt bezoek ik graag de kinder- en bejaardentehuizen. Daarnaast heb ik een goede band met mijn moeder en broers en zussen, en zij steunen mij bij alles wat ik doe. Ze zijn mijn beste vrienden. Ook op mijn opleiding heb ik goede vrienden, waarmee ik veel tijd doorbreng. We studeren, discussiëren en werken samen: want twee weten meer dan één en hierdoor wordt het gemakkelijk om te begrijpen wat we moeten leren.
Het gaat op dit moment goed en ik ben God dankbaar voor het Jamaa home, dat ervoor zorgt dat mijn dochter en ik naar school kunnen gaan, ervoor zorgt dat wij een dak boven ons hoofd hebben en ervoor zorgt dat we de maandelijkse toeslagen kunnen betalen. Ik hoop dat in de toekomst de donaties aan het Jamaa niet zullen stoppen en dat zij meisjes zoals ik kunnen blijven helpen.
In de toekomst zou ik graag een bakkerij willen beginnen. Het is in Kenia lastig om een baan te vinden, en hierdoor zou ik ook aan andere werk kunnen bieden en zo voor mijn dochtertje kunnen blijven zorgen.
Het is altijd mijn droom geweest om andere te helpen, en ik kan dit bereiken door het creëren van werkgelegenheid, met name voor jongeren. Ook hoop ik dat ik op een bepaald moment voor mijn moeder kan zorgen, die nog altijd worstelt in een leven vol armoede. Mijn droom is om een eigen huis te hebben, om onafhankelijk te zijn en een nuttige vrouw in de samenleving. Ik heb er vertrouwen in dat dit gaat lukken door hard te werken, te vertrouwen op God, te volharden in het gebed en door geduldig te zijn.
Als laatste wil ik graag mijn dank en waardering uitspreken voor het Jamaa home en voor alle sponsors voor het geweldige werk dat zij verrichten en de hulp die zij aan mij en de andere Jamaa meisjes bieden. Jullie spelen een grote rol in ons leven en alleen God kan jullie bedanken voor jullie daden. Namens alle Jamaa meisjes: ontzettend bedankt! Ook ben ik ontzettend dankbaar voor zuster Jacinta, onze moeder, die ontzettend aardig en liefdevol is. Ze kan goed luisteren en geeft goed advies aan ons op een fijne manier. Moge jullie allemaal gezegend zijn voor jullie goede en nobele werk.
Het Kenya Fonds 