Hallo allemaal,
Mijn naam is Nancy en ik ben 25 jaar. Ik ben geboren in een gezin met vier kinderen: 2 jongens en 2 meisjes en ik ben de oudste. In 2009 is mijn vader overleden en vanaf dat moment bleven we achter met onze moeder. Met haar gezondheid gaat het helaas ook niet erg goed omdat ze lijdt aan hypertensie en daarnaast ook diabetes heeft. Op het moment dat mijn vader overleed, was mijn kindje Kelsy net twee maanden oud. Dit was een erg moeilijke periode, omdat ik uit een arm gezin kom en er niemand in mijn familie was die voor mij en mijn kind kon zorgen. Het voelde alsof de hele wereld zich tegen mij had gekeerd en ik voelde me erg wanhopig.
Een vriend van de familie maakte gebruik van de armoede waarin wij leefde, en hij verkrachtte me met het excuus dat hij me zou helpen om mijn schoolgeld te betalen. Dit is hoe mijn kindje Kelsy verwekt is. Vanaf dat moment werd mijn leven alleen maar erger en ik verloor de zin in het leven. Ik heb zelfs geprobeerd om zelfmoord te plegen, maar dit mislukte.
Toen ik zes maanden zwanger was, ging ik op zoek naar een baan als huishulp in Buruburu. Ik kwam toen langs het Jamaa Hospital Home en ik was benieuwd naar waar de term HOME voor stond. Daarom ging ik naar binnen bij het ziekenhuis en bij de entree vroeg ik aan de receptioniste of het mogelijk was om een sociaal werkster te spreken, en dit kon.
Zodoende raakte ik in gesprek met de sociaal werkster en ze gaf me onmiddellijk een warm welkom. Ik deelde mijn verhaal met haar en ze beloofde me dat ze me snel thuis zou komen opzoeken. Een paar weken later kwam ze al langs, en zag toen ook mijn moeder. Mijn vader was op dat moment al opgenomen in het ziekenhuis omdat hij een behandeling onderging voor zijn hernia.
Diezelfde dag nam de sociaal werkster mij mee en ging ik wonen in het Jamaa Hospital Home. Daar hebben ze voor mij gezorgd tot het moment waarop ik beviel van mijn dochter Kelsy. Na de geboorte ben ik terug naar huis gegaan, maar er werd mij beloofd dat ik – met de hulp van de sponsors – terug naar school zou kunnen gaan. Terug naar huis gaan was voor mij erg moeilijk, omdat het lastig was de huur en eten te kunnen betalen. Mijn vader was thuis namelijk de kostwinnaar, maar hij onderging op dat moment diverse operaties. Het duurde niet meer lang meer tot hij overleed. Na zijn begrafenis is alles wat mijn vader bezat ingenomen door zijn familie, inclusief ons land, en wij werden weggestuurd en hadden niks meer over.
Wij zijn toen teruggegaan naar Nairobi om daar een nieuwe start te maken. Maar door alles wat er was gebeurd, werd mijn moeder ziek en later werd geconstateerd dat zij een hypertensie had ontwikkeld. Ondanks alles wat er is gebeurd dank ik God, omdat hij me in 2010 de kans heeft gegeven om terug naar school te gaan, met de hulp van de zusters van Jamaa.
In de periode dat ik naar school ging, ondersteunden ze mij door mijn schoolgeld te betalen. Daarnaast gaven ze mij geld waarmee ik mijn kindje kon onderhouden, die op dat moment bij mijn moeder verbleef. Mijn middelbare school rondde ik af met het cijfer C+, wat voor mij een forse tegenslag was omdat ik daarmee niet naar de universiteit kon. Zodoende werd ik gedwongen om te zoeken naar een baan, zodat ik ervoor kon zorgen dat het schoolgeld, kleding en onderdak van mijn broers en zussen betaald werd.
In 2015 kreeg ik de kans om opnieuw naar school te gaan. Ik heb toen binnen 2 jaar een certificaat als medisch laborante behaald, dankzij de financiële ondersteuning van het Jamaa Home. Na het behalen van mijn certificaat, ben ik meteen verder gaan studeren en in december 2018 heb ik ook mijn diploma als medisch laborante mogen ontvangen.
Daarna belandde ik opnieuw in een moeilijke periode, omdat ik geen vaste baan kon vinden. Daarom was ik nu kleding van mensen, zodat ik met het geld dat ik daarmee verdien mijn moeder en broers en zussen kan onderhouden. Dit is wel lastig, omdat er niet altijd mensen zijn van wie de was gedaan moet worden en ik ook niet altijd betaald krijg. Maar ik ben Jamaa erg dankbaar omdat ik met de hulp van Jacinta geld krijg waarmee in de huur, voedsel en kinderbijslag kan betalen.
Nog altijd heb ik wensen en dromen. Ik wens dat ik een vaste baan kan vinden waarmee ik geld kan verdienen om mijn familie te onderhouden. Daarnaast wens ik dat ik in contact kan komen met andere jonge moeders, aan wie ik kan leren hoe ze voor zichzelf moeten zorgen om zo hopelijk te kunnen voorkomen dat hun leven ellendig wordt.
Mijn droom is dat ik verder kan studeren zodat ik mijn bachelor als medisch laborante kan behalen. Dit is voor mij op dit moment financieel helaas niet haalbaar. Daarnaast droom ik dat ik op een dag een stuk land kan kopen voor mijn familie, omdat we op dit moment geen plek hebben dat we ons thuis kunnen noemen.
Ten slotte wil ik God bedanken, die mijn leven een nieuwe kans heeft gegeven. Ook wil ik alle sponsors bedanken die mij nieuwe mogelijkheden hebben gegeven nadat ik de hoop in het leven had verloren. Ook wil ik het Jamaa Home bedanken voor alle steun die ze mij hebben gegeven. Als laatste wil ik mijn familie en vrienden bedanken, die mij altijd hebben aangemoedigd om niet de hoop in het leven te verliezen op momenten waarop ik het zwaar had. Ik bid voor alle sponsors en God zegene u en uw families. Mijn hart is vol met vreugde omdat er mensen bestaan zoals u.
Nancy
Het Kenya Fonds 